Meselem mene en cox tesir eden, qebir daslarindaki dogum ve olum tarixleri arasındaki cizgidir. Çünkü o xett bütün yaşamimizdir . Ne yaşanırsa herşey o çizgide yaşanır . İlk sevgi , ilk dostluq, ilk ugur , ilk keder , ilk xosbextlik, ilk nefes, ve son nefes. Herşey ama herşey o cizginin her millimetrinde gizlidir . Buna gorede ne vaxt bir qebrstanliga getsem, baxmaqdan qorxdugum tek yer o cizgidir . Ve men olumden cox qorxdugumu o anda anlayiram (kecen defeki zelzeleni saymasaq) . Bes olumden qorxmaq gunahdirmi ?
Ölümden qorxmaq gunah deyildir . Amma muselmanin olumu sevmesi gozeldir cunki olum son deyil ebedi heyatimizin baslangicidir eslinde ve butun sevdiyimiz inanlarin gedeceyi en son yerdir orasi ve tebiiki bele bir yere qorxuyla deyil sevgiyle baxmaq lazimdir .
Bu cur qorxulardan uzaqlasmaq ucun beynimizi baska seylere yormaliyiq . Arasdirarken en cox rastladigim tovsiyye bol bol Quran oxumaq oldu .Ozumuze plan qura bilerik her gun bir sehife oxuya bilerik Qurandan. Ama anlayaraq :) Anlamadan oxusaq hec bir seye yaramaz . Zamanla ölüm qorxusu azalacaqdir .Gunahlarimiza tovbe edek bir daha tekrarlamaq ucun qerar verek, soz verek . O zaman günahlarınız bagislanar . Allah merhemetlidir ! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder